Άγριες «γενοκτονίες»!

Οι ερασιτέχνες ζωολόγοι και οι.. συναισθηματικοί «οικολόγοι» αρέσκονται να λένε ότι στη φύση κανένας θύτης δεν αφανίζει το θήραμά του. Βέβαια οι ερασιτέχνες δεν έχουν καθίσει εκατοντάδες ώρες παρατηρώντας πραγματικά ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, ούτε και έχουν συμμετάσχει σε καταμέτρηση ζώων. Αυτοί που ασχολούνται με τη σοβαρή μελέτη και καταμέτρηση έχουν άλλη άποψη. Επιστημονική άποψη!

Ο βιολόγος Βαν Χουσκ κατέγραψε το φαινόμενο της υπερθήρευσης όπου ένα αρπακτικό επιδίδεται στη θανάτωση περισσότερων ζώων από ό,τι μπορεί να καταναλώσει. Ο Βαν Χουσκ δεν εξακρίβωσε τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς. Άλλοι επιστήμονες που παρατήρησαν ζώα όπως το αμερικανικό τσακάλι (το κογιότ), πιθανολογούν ότι η θανάτωση ζώων που δεν τρώει το κογιότ, μπορεί να είναι απλά ένα παιχνίδι. Το κογιότ επιδίδεται με δεξιοτεχνία στο σκότωμα φιδιών που μετά τα αφήνει ανέπαφα, χωρίς να τα τρώει.

Η υπερθήρευση μπορεί να φτάσει μέχρι την ολική εξαφάνιση ενός είδους. Στην Ολλανδία, στην περιοχή Ζίλαντ, οι αλεπούδες συστηματικά κυνήγησαν το κουνάβι των αμμολόφων μέχρι την τελική του εξαφάνιση. Οι αμμόλοφοι του Ζίλαντ είναι προστατευμένη περιοχή, όπου δεν υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση. Το κουνάβι είχε έναν και μοναδικό φυσικό εχθρό, την αλεπού.

Ας μη μας ξαφνιάζει όμως η συστηματική υπερθήρευση. Δεκάδες ντοκιμαντέρ, βιβλία, μελέτες και συγγράμματα έχουν καταγράψει πως τα κυρίαρχα αρπακτικά μιας περιοχής συστηματικά εξοντώνουν άλλα είδη αρπακτικών. Το λιοντάρι στην Αφρική δεν ανέχεται λεοπαρδάλεις, ύαινες ή γατόπαρδους στην περιοχή του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ζωολόγου Ζουμπέρ: «ο φόνος λεοπαρδάλεων είναι υπόθεση ρουτίνας για τα λιοντάρια». Η λέξη ρουτίνα λέει πολλά!

Θεωρείται φεμινιστικά ορθή η άποψη ότι το αρσενικό λιοντάρι είναι ένας κηφήνας που κοιμάται όλη μέρα και κλέβει το θήραμα που βρίσκουν οι λέαινες. Ομως στη φύση τίποτε δεν διατηρείται αν δεν χρησιμεύει και αυτό ισχύει και για το μέγεθος και τη δύναμη του αρσενικού λιονταριού. Το αρσενικό λιοντάρι κοιμάται όλη μέρα διότι τη νύχτα περιπολεί στον ζωτικό χώρο της αγέλης και σκοτώνει ύαινες και άλλα αρπακτικά, που έστω και καθ' υποψία μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τα νεογέννητα λιονταράκια ή τις λέαινες.

Ομως δεν οφείλονται όλα τα περιστατικά υπερθήρευσης σε λόγους προληπτικής άμυνας. Η αλεπού στην Αγγλία δεν κινδυνεύει από τις καμπίσιες πέρδικες, ούτε ο καναδικός λύκος από τα ελάφια. Ομως και τα δύο ζώα έχουν παρατηρηθεί να σκοτώνουν περισσότερα ζώα από όσα τρώνε. Ο λύκος στα σύνορα Καναδά - ΗΠΑ έχει παρατηρηθεί να ταξιδεύει δεκάδες χιλιόμετρα και να σκοτώνει συστηματικά τα ελάφια μιας περιοχής, χωρίς να τα τρώει. Ο μελετητής Κλαρκ που κατέγραψε αυτή τη συμπεριφορά, πιθανολόγησε ότι οι λύκοι επιδίδονταν σε... διαχείριση των ελαφιών!

Είναι πια προφανές ότι στη φύση υπάρχει υπερθήρευση, όπως υπάρχει και σκότωμα για «ψυχαγωγία», ή και εξαφάνιση ενός είδους από αρπακτικά. Ο λόγος που δεν αναφέρεται αυτή η κατάσταση είναι η επίδραση που είχε ο νομπελίστας Λόρενζ στην επιστήμη της ζωολογίας. Ο Λόρενζ είχε πάρει το βραβείο νόμπελ με την εργασία του «Περί επιθετικότητας», στην οποία είχε γράψει ένα «κάρο» ανακρίβειες. Κανένας ζωολόγος δεν τολμούσε να αντιπαρατεθεί με τα λεγόμενα του Λόρενζ και οι επιστήμονες απλά αυτολογόκριναν τις μελέτες τους. Όμως, όταν πέρασε η δυναστεία του, και με το βοήθημα της βιντεοκάμερας που παρέχει τεκμηρίωση, οι ζωολόγοι άρχισαν να καταγράφουν με ακρίβεια ό,τι παρατηρούσαν. Και έτσι διαβάσαμε -και είδαμε- ότι στη φύση υπάρχουν? βιασμοί, δολοφονίες και εξαφάνιση ζώων από ζώα. Όπως έγραψε ο καθηγητής Ζωολογίας του Χάρβαρντ, ο Ε.Ο. Γουίλσον: «Αν μετρήσουμε τις δολοφονίες στη φύση, θα δούμε ότι ξεπερνούν τις ανθρώπινες, ακόμη και αν προσθέσουμε τους πολέμους μας».